Οδοντικές Εμφράξεις

Κατά κύριο λόγο το δόντι χρειάζεται να σφραγιστεί όταν προσβληθεί από τερηδόνα. Πρόκειται για μία συχνή αρρώστια, που ξεκινά σαν μία μικροσκοπική τρύπα στην επιφάνεια του δοντιού (σμάλτο) η οποία σταδιακά μεγαλώνει και προσβάλλει βαθύτερα στρώματα του δοντιού.

Συνήθως στα αρχικά στάδια το δόντι φαίνεται ανέπαφο άλλα είναι μια ψευδής εικόνα αφού στο εσωτερικό του (οδοντίνη) εξαπλώνεται η διάβρωση από τα οξέα των μικροβίων και μένει ένα λεπτό στρώμα αδαμαντίνης που κάποια στιγμή στη μάσηση σπάει και προκαλεί ανησυχία στον παθόντα.

Αν το δόντι δεν σφραγιστεί έγκαιρα, η τερηδόνα θα μολύνει το νεύρο και σταδιακά το δόντι θα καταστραφεί ολοσχερώς όποτε θα χρειάζεται απονεύρωση-ενδοδοντική θεραπεία.

Όμως η τερηδόνα δεν είναι η μόνη αιτία για να σφραγιστεί ένα δόντι. Άλλοι παράγοντες είναι ο τραυματισμός,το τρίξιμο δοντιών που φθείρει την επιφάνεια τους .

ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑΤΟΣ

Όταν επισκέπτεστε τον οδοντίατρο σας για κάποιο σφράγισμα ,αυτό που θα έχετε παρατηρήσει είναι ότι τις περισσότερες φορές η διαδικασία ξεκινάει με την τοπική αναισθησία .Με αυτό το τρόπο η περιοχή στην οποία θα δουλέψει ο οδοντίατρος έχει μουδιάσει και δεν προκαλείται πόνος στον ασθενή.

Έπειτα ,ο οδοντίατρος θα αφαιρέσει την τερηδόνα από το δόντι σας χρησιμοποιώντας τον τροχό ή το laser. Στον τροχό τοποθετούνται μεταλλικοί κώνοι ,οι οποίοι “κόβουν” το σμάλτο των δοντιών αφαιρώντας την τερηδόνα.Οι μεταλλικοί αυτοί κώνοι ποικίλλουν σε σχήματα και μεγέθη ,ο οδοντίατρος επιλέγει να χρησιμοποιήσει κάθε φορά αυτόν που είναι κατάλληλος .
Αρχικά ο οδοντίατρος σας θα επιλέξει να χρησιμοποιήσει τον τροχό ταχείας για να αφαιρέσει το προσβεβλημένο από τερηδόνα σμάλτο και έπειτα να χρησιμοποιήσει τον τροχό χαμηλών για να αφαιρέσει την τερηδόνα από το δεύτερο στρώμα του δοντιού ,την οδοντίνη, που είναι αρκετά πιο μαλακή από το σμάλτο.

Όταν η τερηδόνα έχει αφαιρεθεί από το δόντι τότε ο οδοντίατρος θα δώσει στην κοιλότητα που δημιουργήθηκε το κατάλληλο σχήμα και θα την προετοιμάσει για να τοποθετηθεί το σφράγισμα. Διαφορετικά υλικά και τύποι σφραγισμάτων απαιτούν και διαφορετικό σχηματισμό της κοιλότητας.

Για να προστατευτεί ο πολφός του δοντιού στις περιπτώσεις που το σφράγισμα είναι αρκετά βαθύ ο οδοντίατρος θα τοποθετήσει μια λεπτή βάση από συγκεκριμένο υλικό κάτω από το σφράγισμα.

Εαν το σφράγιμα είναι από ρητίνη τότε ο οδοντίατρος επαλείφει την περιοχή με ένα ήπιο οξύ για να δημιουργήσει αυλάκια (αδροποιήσει) στην επιφάνεια του δοντιού. Μετά γίνεται ξεπλένει και στεγνώνει ξανά.Η αδροποίηση βοηθάει στην καλύτερη συγκόλληση του σφραγίσματος .

Έπειτα ένα στρώμα συγκολλητικού παράγοντα τοποθετείται στην κοιλότητα και δρα σαν κόλα για την καλύτερη συγκράτηση του σφραγίσματος στη θέση του.

Τέλος το σφράγισμα από ρητίνη φτιάχνεται στην κοιλότητα σταδιακά. Επειδή το υλικό αυτό δεν είναι στερεό όσο χρησιμοποιείται από τον οδοντίατρο, μόλις δοθεί το ανατομικό σχήμα του δοντιού στο σφράγισμα φωτοπολυμερίζεται για να πάρει στερεή μορφή.

Τα τελευταία βήματα στην διαδικασία του σφραγίσματος είναι η λείανση και η στίλβωση.

Αθηνά Τσιορβά