Έχουμε καταλήξει σε τρία χημικά προϊόντα που δρούν κατά της πλάκας :
- στους αντιμικροβιακούς παράγοντες,
- στους παράγοντες για ρήξη πλάκας και
- στις αντισυγκολλητικές ενώσεις.
Ας ρίξουμε μια ματιά στην κάθε κατηγορία ξεχωριστά.
Αντιμικροβιακoί παράγοντες
Αυτοί οι παράγοντες εμποδίζουν τον πολλαπλασιασμό των βακτηρίων στην επιφάνεια των δοντιών και ο πιο αποτελεσματικός από αυτούς είναι η χλωρεξιδίνη.
Το μόριο αυτό είναι θετικά φορτσιμένο και στα δύο άκρα και “κολλάει” εύκολα με τα αρνητικά φορτισμένα σημεία πάνω στο σμάλτο των δοντιών και σε τοιχώματα κυττάρων των βακτηρίων. Αφού κολλήσει η χλωρεξιδίνη απελευθερώνει τις αντιμικροβιακές ιδιότητες της καταστρέφοντας τα τοιχώματα των κυττάρων των μικροοργανισμών και διαλύοντας το περιεχόμενο τους.
Παράγοντες για ρήξη πλάκας
Το λαυρυλοθειικό νάτριο χρησιμοποιείται συνήθως σε οδοντόκρεμες και στοματικά διαλύματα ως ένα ανιονικό απορρυπαντικό το οποίο διαλύει την πλάκα για να μειώσει τη συσσώρευση της. Επιπλέον έχει αντιμικροβιακή δράση αλλά όχι τόσο έντονη όσο η χλωρεξιδίνη.
Aντι-συγκολλητικές ενώσεις
Αυτές οι ενώσεις έχουν σχεδιαστεί για να μεταβάλλουν την επιφάνεια της στοματικής κοιλότητας. Πολλές είναι ακόμα σε πειραματικό στάδιο και δεν έχουν κυκλοφορήσει στο εμπόριο. Ενώσεις όμως που περιέχουν φθόριο ,έχει παρατηρηθεί, πως εμφανίζουν παρόμοια χαρακτηριστικά.
Αθηνά Τσιορβά