Ορισμένες οδοντιατρικές θεραπείες θα ήταν αδύνατες χωρίς την χρήση τοπικού αναισθητικού. Λόγου του έντονου πόνου που προκαλείται οι οδοντίατροι προτιμούν να χρησιμοποιούν ενέσεις για να μουδιάζουν την περιοχή πάνω στην οποία θα “δουλέψουν”.
Η χρήση τους είναι πάρα πολύ διαδεδομένη και σπάνια παρατηρούνται παρενέργειες.Ας μελετήσουμε όμως κάποιες από αυτές.
1) Αιμάτωμα
Αφού τα περισσότερα τοπικά αναισθητικά χορηγούνται μέσω ένεσης είναι πιθανόν η βελόνα να τρυπήσει ή να σπάσει κάποιο αγγείο. Σε τέτοιες περιπτώσεις το αίμα μπορεί να συσσωρευτεί κάτω από την επιφάνεια των ούλων ή του δέρματος και αυτό να οδηγήσει σε οίδημα.Αν και επώδυνα τα αιματώματα δεν θεωρούνται επικίνδυνα .
2)Παραισθησία
Τα τοπικά αναισθητικά που χρησιμοποιούνται στην οδοντιατρική είναι ειδικά σχεδιασμένα για να μουδιάζουν τους ιστούς γύρω από την περιοχή που έγινε η έγχυση. Επειδή έχουν ορισμένη διάρκεια είναι αναμενόμενο να παρατηρήσετε προσωρινή παράλυση ή μούδιασμα στη στοματική σας κοιλότητα ή στο πρόσωπο σας. Αυτό μπορεί να προκαλέσει στα βλέφαρα σας να χαμηλώσουν (“πέσουν”) επίσης, δυσκολεύει την ομιλία και την διατροφή.
3) Τοξικότητα ΚΝΣ (Κεντρικού Νευρικού Συστήματος)
Σε ορισμένες περιπτώσεις τα συστατικά της τοπικής αναισθησίας ταξιδεύουν στη κυκλοφορία του αίματος και απορροφούνται από τον οργανισμό. Αυτό επηρεάζει κυρίως τον εγκέφαλο, οδηγώντας σε τοξικότητα του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ). Τοξικότητα του ΚΝΣ μπορεί να προκαλέσει ασυνήθιστη ευερεθιστότητα σε συνδυασμό με ταχυκαρδία και δυσκολία στην αναπνοή. Μπορεί επίσης να προκαλέσει αυξημένη εφίδρωση και ωχρότητα. Οι ασθενείς μπορούν επίσης να αναπτύξουν διπλή όραση, σύγχυση και σε ακραίες περιπτώσεις, σπασμούς ή επιληπτικές κρίσεις.
4)Παρενέργειες από το οξείδιο του αζώτου
Εαν χρησιμοπιηθεί σε μεγάλες ποσότητες μπορεί να προκαλέσει υποξία, πρόκειται για υποκανονική ποσότητα του οξυγόνου στο αίμα.Ένα σημάδι της υποξίας είναι η ζάλη που προκύπτει από τη χαμηλή ροή του οξυγόνου στον εγκέφαλο.
Τέλος, το οξείδιο του αζώτου μειώνει την ικανότητα του σώματός σας να χρησιμοποιεί τη βιταμίνη Β12, η οποία είναι απαραίτητη για τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό. Ως εκ τούτου, μπορεί να προκαλέσει αναιμία και χαμηλό αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων για την ανάπτυξη.
Αθηνά Τσιορβά