Υπήρξαν μερικές μελέτες και παρατηρήσεις στο παρελθόν γύρω από τη σχέση μεταξύ της νόσου των ούλων και μεγαλύτερα ποσοστά της γνωστικής έκπτωσης σε άτομα με πρώιμα στάδια της νόσου του Αλτσχάιμερ.
Η πιο πρόσφατη μελέτη παρατήρησης έγινε υπό την ηγεσία του King College του Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον.
Σε αυτήν,59 συμμετέχοντες με ήπια έως μέτρια νόσο Αλτσχάιμερ αξιολογούνται.
Ένα δείγμα αίματος ελήφθη για τη μέτρηση των δεικτών φλεγμονής στο αίμα τους.Η υγεία των δοντιών των συμμετεχόντων στη συνέχεια αξιολογήθηκε από ειδικούς.
Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων (52) παρακολουθήθηκαν σε έξι μήνες, όταν επαναλήφθηκαν όλες οι αξιολογήσεις.
Η παρουσία της ασθένειας των ούλων συνδέθηκε με εξαπλάσια αύξηση στο ρυθμό νοητικής έκπτωσης στους συμμετέχοντες. Οι παρατηρήσεις συνέβησαν κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης των έξι μηνών της μελέτης.
Οι συγγραφείς συμπεραίνουν ότι η περιοδοντική νόσος σχετίζεται με την αύξηση της γνωστικής εξασθένησης στη νόσο του Alzheimer.
Πιθανώς με μηχανισμούς που συνδέονται με την φλεγμονώδη απόκριση του σώματος.
Ο Δρ Doug Brown, Διευθυντής Έρευνας και Ανάπτυξης στο Alzheimer’s Society, δήλωσε:
«Αυτή η μικρή μελέτη δείχνει ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ και τη νόσο των ούλων έχουν κοινά.Παρουσίασαν υποχώρηση στη μνήμη και τη σκέψη πιο γρήγορα από ό, τι εκείνοι που είχαν καλύτερη υγεία των δοντιών. Είναι ασαφές, ωστόσο, αν αυτή είναι η αιτία ή το αποτέλεσμα .Εάν η ασθένεια των ούλων είναι που ενεργοποιεί την ταχύτερη μείωση της άνοιας, ή το αντίστροφο.
«Αυτή η μελέτη προσθέτει στοιχεία στην ιδέα ότι η ασθένεια των ούλων θα μπορούσε δυνητικά να είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στην νόσο του Αλτσχάιμερ. Αλλά θα πρέπει να δούμε τις κλινικές δοκιμές να παρέχουν πιο ισχυρές αποδείξεις. Εάν αυτό αποδειχθεί, η καλύτερη στοματική υγιεινή θα προσφέρει έναν τρόπο επιβράδυνσης της εξέλιξης της άνοιας. Και να επιτρέψει έτσι στους ανθρώπους να παραμείνουν ανεξάρτητοι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
«Γνωρίζουμε, πως καθώς η άνοια εξελίσσεται, ένα άτομο μπορεί να χάσει την ικανότητα να βουρτσίζει τα δόντια του. Να σταματήσει να καταλαβαίνει οτι τα δόντια πρέπει να διατηρούνται καθαρά.Ή να μην έχει πλέον διάθεση να τα φροντίσει. Εάν αυτό συμβεί τότε οι φροντιστές μπορεί να χρειαστεί να βοηθήσουν.Ο οδοντίατρος μπορεί να παρέχει καθοδήγηση σχετικά με το πώς να βοηθήσουν στον καθαρισμό των δοντιών ενός άλλου ατόμου».
Αθηνά Τσιορβά